انسان ها
دنیایی خارق العاده اند
جهان افکارشان، خدای آفرینش
دستانشان، دنیای همدردی
چشمانشان، دنیای محبت
برخی دریای آبی
برخی کویر خاکی
برخی جنگل سبز و
برخی آسمان سیاه شب ست
و باران نگاهشان
گلستان قلب را سیراب می کند
قلب هایشان
بنیان عشق
حتی جهانی عظیم تر از جهان هستی ست
زیرا
جهان قلب شان خانه ی همیشگی خداست
زیرا
تمام جهان هستی می تواند در آن جای بگیرد
و شاید
جمعیت آن از جهان هستی نیز پیشی گرفته ست
و با این حال
هنوز هم گنجایش بیشتری دارد
و در هر جهان
یک جور به دنیا می آیی
در برخی با لبخند
در برخی با اشک
در برخی با حرف
در برخی با نگاه
و در هر جهان
یک جور از دنیا می روی
در برخی با دروغ
در برخی با هجران
در برخی با نفرت
در برخی با زمان
روز ها
خورشید عشق دارد و
شب ها
مهتاب امید
و اما
در همه
یک چیز مشترک است
که جهان بی کرانشان همه
آسمان احساس است
وبرای همین هم
انسان
اشرف مخلوقات است ...
یک آسمان احساس...